Opkoopbescherming, juridisch houdbaar? Aanmelden nieuwsbrief >>

Gemeenten mogen naar verwachting vanaf 1 januari 2022 wijken aanwijzen waar beleggers geen goedkope en middeldure woningen meer mogen opkopen om die vervolgens te verhuren. Het doel is om gemeenten de mogelijkheid te bieden om deze woningen beschikbaar te houden als koopwoningen in buurten met schaarste aan dit soort woningen. Zo moeten starters makkelijker terechtkunnen op de krappe woningmarkt.

Wanneer woningen die onder de opkoopbescherming vallen van eigenaar wisselen, mag de nieuwe eigenaar de woning de eerste vier jaar niet verhuren. Woningen zullen dan alleen nog aantrekkelijk zijn voor mensen die er zelf gaan wonen. Als een huis al een huurwoning was, mag het een huurwoning blijven.

Onderbouwen
Volgens de nieuwe wet moeten gemeenten onderbouwen of en in welke buurten er door schaarste aan goedkope en middeldure koopwoningen onevenwichtige en onrechtvaardige effecten optreden. Ook moeten gemeenten onderbouwen dat de maatregel ‘noodzakelijk en effectief’ is. Maar tot welke WOZ-waarde huizen dan onder die opkoopbescherming vallen, moeten gemeenten zelf bepalen.

In de hele gemeente
Utrecht en andere grote steden, zoals Amsterdam en Den Haag willen het liefst in dat de maatregel in de hele gemeente gaat gelden. Dit moet volgens de gemeente Utrecht het ‘waterbedeffect’ tegengaan; als beleggers niet in de ene wijk kunnen kopen, gaan ze massaal naar de wijk ernaast. De belangenvereniging van particuliere verhuurders Vastgoed Belang, wijst er op dat in de wet die opkoopbescherming regelt duidelijke kaders en bewijslast voor gemeenten opgenomen zijn. Vastgoedbelang denkt dan ook niet dat opkoopbescherming die voor de hele gemeente geldt juridisch houdbaar zal zijn. Bovendien verwacht de belangenvereniging dat het effect van de opkoopbescherming negatief zal zijn voor de huurmarkt: nog minder beschikbare huurwoningen dan nu al het geval is.

Gepubliceerd op zondag 10 oktober 2021